یکی میگفت درسته عاشق حسینم، ولی دیگه خسته شدم، تا کی دربدری؟
یکی میگفت درسته عاشق زهرا و زینبم، ولی دیگه نمیتونم محجبه باشم، تا کی تحمل تمسخر؟
یکی میگفت درسته عاشق مهدیم، ولی دیگه به تنگ اومدم، تا کی صبر بر مشکلات؟
و من اون وسط، فقط بیت شعری رو زمزمه میکردم:
هر که در عشق سر از قله برارد هنر است
همه تا دامنه ی کوه تحمل دارند...
"ضد اشتباه:Anti Error "
