توبه(4)
شخصی در حضور امام علی علیه السلام بدون توجه لازم گفت: استغفرالله!
امام فرمود: مادرت بر تو بگرید، میدانی معنای استغفار چیست؟ استغفار درجه والا مقامان است و دارای شش معناست:
اول- پشیمانی از آن چه گذشت
دوم- تصمیم به عدم بازگشت
سوم- پرداختن حقوق مردم، چنانکه خدا را پاک دیدار کنی که چیزی بر عهده تو نباشد
چهارم- تمام واجب های ضایع ساخته را به جا آوری
پنجم- گوشتی که بر اندامت روئیده، با اندوه فراوان آب کنی
ششم- رنج طاعت را به تن بچشانی چنان که شیرینی گناه را به او چشانده بودی
پس آنگاه بگویی استغفرالله (نهج البلاغه، حکمت 417)
با توجه به حدیث ارکان توبه، شرایط قبولی آن و شرایط کمال و کامل شدن آن را توضیح می دهیم:
ارکان توبه:(مورد یک و دو روایت)
1- مهمترین رکن توبه ندامت و پشیمانی است از گناهان و تقصیرات گذشته
2- عزم و تصمیم بر برگشت ننمودن به گناه برای همیشه
نکته: این دو مورد به وجود آورنده حقیقی توبه میباشند و بدون این دو نمشود اصلا اسم آنرا توبه گذاشت)
شرائط قبول توبه: (مورد سوم و چهارم روایت)
1- ردّ حقوق خالق(حق الله)
2- ردّ حقوق مخلوق(حق الناس)
نکته: توضیح آن انشاءالله در پست های بعدی
شرایط کمال توبه:(توبه کامله)(مورد پنجم و ششم روایت)
تائب(توبه کننده) باید سعی کند آثار سیاهی گناه و ظلمت شهوات را بوسیله نور طاعت از دل و روح خود پاک کند، زیرا هر شهوت و گناهی سیاهی را بر دل می نشاند و اگر این دل به سبب کثرت گناه کاملا سیاه و فاسد شد دیگر قابل اصلاح نیست.
پیامبر اکرم صل الله علیه و آله فرمودند: پس از هر گناهی عبادت کن تا آن عبادت آنرا محو کند
نکته از کتاب معراج السعاده: بهتر است توبه کننده طاعاتی را انجام دهد که متضاد گناهانی که کرده باشد، مثلا اگر در مجامع لهو و لعب(مجالس گناه) غنا(موسیقی حرام) شنیده باشد کفاره آنرا شنیدن قرآن و مواعظ و احادیث و... قرار دهد.
دو سوال:
1- چرا کسانی که در گناه و شهوات غرق شده اند و دل و قلب آنها به کلی فاسد شده قابل برگشت نیستند؟ مگر نه اینکه تا دم مرگ انسان برای توبه کردن فرصت دارد پس چرا این افراد نمیتوانند توبه کنند؟
2- مگر در احادیث نداریم که همه گناهان شخص توبه کننده بخشیده میشود پس چرا توبه کننده باید به خود رنج و مشقت بدهد تا لذت گناه را از دل خود بیرون کند؟
(جواب در پست های بعدی ان شاء الله)
"ضد اشتباه:Anti Error "
