ازهرکس میپرسی چراروزه میگیری همان جواب نخ نمای همیشگی رامیدهد :
برای همدردی باضعفا وگرسنگان !
کدام مستمند؟
کدام کودک خیابانی ؟
کدام زن بی پناه صبح بیدار میشود پای سفره ای هفتادرنگ مینشیند و تا خرخره میخورد و بعد تا غروب در خنکای کولر میخوابد و هنگام افطار باز بساط غذای رنگارنگ پهن میکند ؟
گرسنگی کشیدن من و تو کدام گرسنه راسیر میکند ؟
دروغ نگفتن و فرونبردن گردوخاک غلیظ به حلق ، کدام بچه یتیم را لباس میپوشاند؟
کمى فکر کنید ...
جاى اینکه شما ببینید گرسنگان چه حالى دارند ، به گرسنگان نشان دهید سیرى چه حسى است !
.......
با ذکر مقدمه ای وارد جواب میشویم:
مقدمه: معمولا آنچه که به صورت علت در آیات و روایات می آید، حکمت میباشد نه علت. حکمت حکم چیزیست که گاهی هست و گاهی نیست، اما در علت، حکم دایر مدار آن میباشد. با ذکر دو مثال برای هرکدام مطلب واضح تر میشود:
مثال برای علت:
در روایت آمده لا تشرب الخمر لانه مسکر؛ اسکار و مست کنندگی علت حرمت و حرام بودن میباشد، بخاطر همین علما حکم میکنند که نوشیدن هر مایع مست کننده حرام است حال چه خمر(شراب) باشد یا هر مایع مست کننده دیگر.
مثال حکمت:
در روایت آمده: غسل جمعه کنید تا بوهای بد از بدن شما زایل شود. این حکمت است که گاهی هست و گاهی نیست، به همین خاطر اگر فردی بدنش تمیز باشد و بوی بد ندهد، باز غسل جمعه مستحب است.
و اما جواب:
اینکه در روایت آمده: خداوند روزه را واجب کرده تا بدین وسیله دارا و ندار (غنی و فقیر) مساوی گردند؛ حکمت روزه را بیان میکند نه علت آنرا، یعنی اگر کسی موقع افطار و سحر به قول شما تا خرخره از غذاهای رنگارنگ خورد و با فقیر مساوی نشد باز روزه بر او واجب است. همچنین اگر مثلا روزی برسد که هیچ فقیری در دنیا وجود نداشته باشد، باز روزه واجب است.
اما سوال از این شخص اینست که در ماه رمضان، چرا در کنار کاهش جرایم، آمار کارهای خیر چندین برابر میشود؟ چرا در این ماه انفاق و صدقه و توجه به نیازمندان در بین مردم پر رنگ تر میشود؟ آیا این غیر از آثار و برکات ماه رمضان است؟ آثار این ماه برای مردم به همین ختم نمیشود:
حضرت علی علیه السلام: خداوند روزه را واجب کرد تا به وسیله آن اخلاص خلق را بیازماید.
امام رضا علیه السلام فرمود:
مردم به انجام روزه امر شده اند تا درد گرسنگی و تشنگی را بفهمند و به واسطه آن فقر و بیچارگی آخرت را بیابند.
کسی که مخلصانه عمل کند و به یاد قیامت باشد چطور فقرا و نیازمندان را فراموش خواهد کرد؟
حضرت علی در آخرین لحظات عمر خود چنین وصیت نمودند: خدا را! خدا را! درباره فقرا و تهیدستان، آنها را در زندگى شریک خود سازید.
چطور کسی خود را پیرو مکتب علوی بداند اما به آن عمل نکند؟
گفتید کسی که تا خرخره غذاهای رنگارنگ میخورد، اولا چند نفر روزه دار به این شکلند که آن شخص را به بقیه تعمیم میدهید؟ شما چرا آن افرادی را نمیبینید که در گرمای تابستان با زبان روزه کار میکنند و عرق میریزند که به گفته پیامبر کار آنان مانند جهاد است. ثانیا مگر دین گفته به این شکل روزه بگیرید؟
حضرت علی: چه بسا روزه داری که از روزه اش جز گرسنگی و تشنگی بهره ای ندارد و چه بسا شب زنده داری که از نمازش جز بیخوابی و سختی سودی نمی برد.
حضرت زهرا: روزه داری که زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نکرده روزه اش به چه کارش خواهد آمد.
امام علی: روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است.
امام صادق: آنگاه که روزه می گیری باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه دار باشند.«یعنی از گناهان پرهیز کند.»
روزه واقعی در دین اسلام یعنی این، که هم باعث تزکیه نفس و سعادت دنیوی و اخروی شخص میشود و هم به او میفهماند که نسبت به دیگران از جمله فقرا مسوولیت دارد.
و در آخر، ماه رمضان با کمک به فقرا که همان زکات فطره است پایان می یابد
امام صادق (علیه السلام) فرمود:
تکمیل روزه به پرداخت زکاة یعنی فطره است، همچنان که صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) کمال نماز است.
والسلام علی من اتّبع الهدی
